Eyvah kardeş geliyor yazımda çocuğunuzun duygularını ve olabilecekleri yazmıştım. Bir sürü olumsuzluğa rağmen bununla başa çıkmanız çok kolay. Şimdi size çocuğunuzu yeni bebeğe nasıl hazırlamanız gerektiği ile ilgili bir kaç tüyo vereyim.
1. Çocuğunuza bir kardeşi olacağını anlayacağı bir dilde anlatın. Karnınız büyüdükçe ellemesine izin verin.
2. Çocuğunuzun hayatında yapacağınız büyük değişiklikleri bebek gelmeden mümkün olduğunca önce yapın ki çocuğunuz ikinci plana atıldığını hissetmesin. Örneğin okula başlaması, odasının bebek için değiştirilmesi.
3. Çocuğunuzu doğum öncesi doktor kontrollerine götürebilirsiniz.
4. Doğum anı geldiğinde ne kadar süre ile hastahanede kalacağınızı, çocuğunuza kimin bakacağını ona anlatın. Böylelikle kendini güvende hissetmesini sağlayacaksınız.
5. Çocuğunuzu bebek doğduğunda olacaklara hazırlamak için bebeğe nasıl bakacağınızı anlatın. Bebeklerin çok küçük ve bakıma muhtaç olduklarını, devamlı kucakta taşınmak istediklerini, meme emerek, beslendiklerini, bol bol ağladıklarını anlatabilirsiniz. Oyuncak bir bebek alarak şakacıktan bez bağlayabilir, mama verebilir, kucakta taşıyabilirsiniz.
6. Çocuğunuzu bebek için yaptığınız hazırlıklara katın ve bebeğin odasının rengi, yatak örtüsü vs. hakkında seçim yapmasını destekleyin.
6. Çocuğunuzu bebek için yaptığınız hazırlıklara katın ve bebeğin odasının rengi, yatak örtüsü vs. hakkında seçim yapmasını destekleyin.7. Çocuğunuza her zaman onun ne kadar harika bir ağabey/abla olacağını ve ona olan sevginizin hiç eksilmeyeceğini anlatın ve hissettirin.
8. Çocuğunuzla beraber onun doğumu ve bebekliğiyle ilgili resimlere ve videolara bakın. Ona nasıl olduğunu, doğduğu gün olanları, ona nasıl baktığınızı anlatın.
9. Bebek doğduktan sonra bakımına büyük çocuğunuzu da katmaya özen gösterin. Annesinin küçük yardımcısı olmaktan gurur duyacaktır.
10. Eve gelecek ziyaretçilere önce büyük çocuğunuza ilgi göstermeleri için uyarıda bulunun. Hatta hediye getirmek isteyenler bebek yerine büyük çocuğa hediyeler getirebilirler.
11. Onun nasıl hissetiğini anladığınızı gösterecek şeyler söyleyin.
12. Gün içinde büyük çocuğunuzla bire bir zaman geçirebileceğiniz fırsatlar yaratın.
13. Dikkat etmeniz gereken bir diğer konu da 3 yaşından küçük çocuğunuzu bebeğinizle yalnız bırakmamak.
sülocan
08 Mart 2015 at 20:02
Yakında aynı duyguları yaşayacağım için sürekli bu tür yazılarla kendimi ve oğlumu hazırlamaya çalışıyorum. Teşekkürler bilgilendirmeler için..
Zehra GERGEROĞLU
11 Mart 2015 at 23:39
Umarim yazım yararlı olur kolaylıklar diliyorum
bakimli_02
09 Mart 2015 at 15:50
Kızımı kardeşine hazırlamayı düşünemiyorum bile. Aşırı kıskanç ve özellikle babasına çok düşkün. Durduk yere yolda giderken gelen geçene bağırıp buu babaaa benim diyor. 18.ayına girecek daha büyüyünce kim bilir nasıl olur :))
Zehra GERGEROĞLU
10 Mart 2015 at 10:43
Kıskançlık artarak büyüyor maalesef:) Ama etrafta kardeşleri olan arkadaşlar olduğunda benim de kardeşim olsun demeye başlıyorlar ozaman hazırlanabilir
Cem Baki
09 Mart 2015 at 16:15
Aradaki kıskançlığı oluşturan anne ve babadır. Yoksa ki çocuk çocuğu zaten sever. Bu yazıyı okuyanlar zaten bilgili insanlardır, önemli olan bilinçsiz kesime bunları anlatabilmek.
Zehra GERGEROĞLU
10 Mart 2015 at 10:36
Bu konuda size katılmıyorum. Eşim ve ben bu konuda bilinçli olmamıza rağmen kızımızın kardeşine verdiği tepkileri konusunda çok çaresiz kaldık kardeşini kabullenmesi sevgi göstermesi 1 yılımizı aldı herkesin ne yapmalıyım deyip okumalı araştırmalı bence
Suat Saygın
13 Mart 2015 at 21:54
Bu yazıda anlattıklarınız bizim duruma uymuyor, çünkü çocuklarımın yaşları büyük. Şimdi kardeşlerini bekliyorlar 🙂 Aylık kontrollere beraber gidiyoruz, ultrasonda gördükleri onları çok heyecanlandırıyor. Bir an önce kardeşlerine kavuşmayı bekliyorlar.
Yaşı daha küçük olan abi-ablalar için faydalı bir yazı olmuş bu arada…
animagift
14 Mart 2015 at 00:23
Güzel Bir yazı. Bu süreçte insanlara ışık tutacak bu yazıların katkısı çok olacaktır elbet. Ama Çocuklar öyle varlıklar ki, herkesin durumu kendine has oluyor ve çözümü kendi şartlarına göre oluşturmak gerekebiliyor bazen. Biz de yaklaşık 2 ay önce, evimizin 4. bireyini hayatımıza aldık. Öncesinde, uzmanlardan yardım aldık, hazırlıklarımızı ona göre yapmaya çalıştık. Tavrımız ne olmalı, vs. vs. herşeyi sorduk, ettik ama şimdi aklımıza gelmeyen pek çok şey yaşıyoruz. EVet okuduğumuz sizin yazınız ve benzer yazılardaki konu başlıkları bize rehber, ama pratikte olan anlatılmaz, yaşanır dedikleri türden. 🙂 Sevgiler.
deniz yılmaz
27 Mart 2015 at 01:02
yazıda çok önemli noktalara değinmişsiniz gerçekten. Bende 3 çocuk annesi olarak bir kaç noktayı atlamışım ve çok büyük problemler yaşadım bu nedenle. gerçekten bebek doğmadan önce çocuğun hayatındaki değişmeleri yapmak gerekiyor. 🙂